Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΩΝΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΣΩΝΟΙ...

 


Στιγμιότυπο από την παραλαβή του νέου πυρηνικού υποβρυχίου που θα μας κάνει στο Αιγαίο ακαταμάχητους!!!




Πάλι τον καύκον έπιες,πάλιν τον νούν απώλεσας...




Μισθοί Βουλγαρίας,φορολόγηση Σουηδίας,υγεία Σομαλίας,τιμές Ελβετίας.Κι όλα αυτά για να μη γίνουμε Αργεντινή!!!




Για να μη λέτε ότι η Μάρεβα δεν είναι "μάγκας"...




Και νέο σκληρό μέτρο εξήγγειλε η κυβέρνηση προκειμένου να περιορίσει την αύξηση των κρουσμάτων του Covid!!!




Βρείτε στην φωτογραφία ποιος είναι ο Djokovic και κερδίστε πλούσια δώρα...






Όταν πάσχει κάποιος από παράνοια λέγεται τρελός,όταν πάσχουν πολλοί λέγεται θρησκεία!!!




Τι άλλο να κάνουμε πια για να έρθουν αυτοί οι παλιοτουρίστες αναρωτήθηκε εκνευρισμένος ο κύριος υπουργός...




Εδώ βλέπετε την τεράστια κοινωνική σημασία του μαγειρικού λίπους εν τω συγχρόνω βίω!!!




Τζιμάκο ζεις εσύ μας οδηγείς...



























2 σχόλια:

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠ είπε...

-Γαμημένε δουλικέ ιδιώτη μικροαστέ, φόρα τη μάσκα σου και σκάσε!- ΤΖΙΜΑΚΟ ΠΑΝΟΥΣΗ ΑΚΟΥ!-

Δες ρε ξεφτιλισμένε τους εκπροσώπους σου, στο ναό της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας σου!
Δες τη βουλευτή Κυκλάδων της ΝΔ (πρώην Miss Beauty στα πελλοπονησιακά καλλιστεία) Κατερίνα Μονογυιού να συλλαβίζει προσπαθώντας να διαβάσει τον "λογο της" (που της έχουν γράψει άλλοι) στο βήμα του ναού της δημοκρατίας !
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ!

Σου δίνω τον σύνδεσμο για να απολαύσεις τον εξευτελισμό σου! Σίχαμα της κοινωνίας !
https://www.youtube.com/watch?v=mdN6Q8nJwdA&t=97s

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠ είπε...

-Όταν πάσχει κάποιος από παράνοια λέγεται τρελός, όταν πάσχουν πολλοί λέγεται θρησκεία!!!-
-κατά τον Σίγκμουντ Φρόυντ η θρήσκευα είναι το μαξιλάρι απέναντι στην μαζική νεύρωση-

Η κριτική της θρησκείας έχει ουσιαστικά κλείσει, και ή κριτική τής θρησκείας είναι ή προϋπόθεση κάθε κριτικής. Η γήινη ύπαρξη τής πλάνης έχει εκτεθεί, μετά την ανασκευή τής ουράνιάς της απολογίας (του λόγου υπέρ βωμών και εστιών).
Ο άνθρωπος, πού γύρευε στη φανταστική πραγματικότητα του ουρανού κάποιον υπεράνθρωπο και δεν βρήκε παρά το αντικαθρέφτισμα του εαυτού του, δεν θα έχει πιά διάθεση να βρει μόνο τη δική του φαινομενική όψη, μόνο τον μη-άνθρωπο, εκεί όπου αναζητά και πρέπει να αναζητά την αληθινή του πραγματικότητα.
Το βάθρο της άθρησκης κριτικής είναι: ό άνθρωπος, φτιάχνει τη θρησκεία, ή θρησκεία δεν φτιάχνει τον άνθρωπο. Κι ακόμα, ή θρησκεία είναι ή αυτοσυνείδηση και η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που δεν έχει ακόμα κερδίσει τον εαυτό του ή που τον έχει ξαναχάσει . 0 άνθρωπος όμως δεν είναι ένα αφηρημένο όν πού μένει ζαρωμένο έξω άπό τον κόσμο. Ό άνθρωπος είναι ό κόσμος τού ανθρώπου, το κράτος, ή κοινωνία. Το κράτος αυτό, ή κοινωνία αυτή παράγουν τη θρησκεία , μια αναστραμμένη συνείδηση του κόσμου, γιατί τα ίδια (κράτος & κοινωνία) είναι ένας ανεστραμμένος κόσμος. Η θρησκεία είναι η γενική θεωρία αυτού του κόσμου, ή εγκυκλοπαιδική του επιστήμη, η Λογική του σέ λαϊκή μορφή, το πνευματικό του φιλότιμο, ο ενθουσιασμός του, η ηθική του καταξίωση, η πανηγυρική του αρτίωση, η καθολική του βάση για παρηγοριά και δικαίωση. Είναι ή φανταστική πραγμάτωση της ανθρώπινης ουσίας, γιατί ή ανθρώπινη ουσία δεν έχει αληθινή πραγματικότητα.

Ο αγώνας κατά της θρησκείας είναι επομένως έμμεσα ο αγώνας εναντίον του κόσμου εκείνου πού το πνευματικό του άρωμα είναι ή θρησκεία. H θρησκευτική αθλιότητα είναι ταυτόχρονα ή έκφραση τής πραγματικής αθλιότητας και ή διαμαρτυρία για την πραγματική αθλιότητα. H θρησκεία είναι ό αναστεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, ή καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, όπως είναι και το πνεύμα μιας δίχως πνευματικότητα κατάστασης.

H θρησκεία είναι το όπιο του λαού.

H κατάργηση της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει απαίτηση της πραγματικής του ευτυχίας. Η απαίτηση της εγκατάλειψης των ψευδαισθήσεων για την κατάστασή του είναι ή απαίτηση τής εγκατάλειψης μιας κατάστασης που χρειάζεται τίς ψευδαισθήσεις. H κριτική τής θρησκείας είναι επομένως η εμβρυακή κριτική της κοιλάδας των δακρύων, που φωτοστέφανό της είναι ή θρησκεία. Η κριτική έχει μαδήσει από την αλυσίδα τα φανταστικά άνθη, όχι για να εξακολουθεί ό άνθρωπος να σηκώνει την αλυσίδα δίχως φαντασιοπληξία και δίχως παρηγοριά, αλλά για να αποτινάξει την αλυσίδα και να μαζέψει τα ζωντανά άνθη. H κριτική της θρησκείας βγάζει τον άνθρωπο από την αυταπάτη, ώστε να μπορεί αυτός να σκέπτεται, να δρα, να πλάθει την πραγματικότητα σαν ένας άνθρωπος λυτρωμένος από τις αυταπάτες, σαν άνθρωπος που έγινε λογικός, ώστε να κινείται γύρω από τον εαυτό του και ταυτόχρονα γύρω από τον πραγματικό του ήλιο. Η θρησκεία δεν είναι πάρα ο απατηλός ήλιος που κινείται γύρω από τον άνθρωπο όσον καιρό αυτός δεν κινείται γύρω από τον εαυτό του.

….από την εισαγωγή , συμβολή στην κριτική της Χεγκελιανής φιλοσοφίας του δικαίου του Καρλ Μαρξ.